Keep on walking

Zo, ik ben 24 geworden. Gisteren, helemaal vanzelf. Met allemaal lieve leuke mensen om me heen, ondertussen jullie allemaal wel heel erg missen. Had radio te leen van de buren en bij de zielige liedjes liep stiekem mijn mascara een beetje uit...

Maandag verslapen. Uur te laat op het werk, alleen overdracht en ochtendgebed gemist. Niks aan de hand dus. Dinsdag mijn laatste dag op het werk. Zo'n stom dubbel gevoel; jee heerlijk klaar nu, he shit wat was het leuk...

Heb zelfgebakken brownie's getrakteerd en veel foto's gemaakt voor de mooie herinneringen aan een leerzame waardevolle tijd.

Ik heb mijn frustratie's gehad, kon de humor op de afdeling goed waarderen, mijn plek gevonden in het team en heb blijkbaar toch laten zien 'het ook kan' zoals de directrice aangaf. Ze vertelde me dat in een werkbespreking van hoofdzusters er het geroddel ging dat er op afdeling chirurgie toch een brutaaltje rondliep. Die belde gewoon bij een hoge bloedsuiker de interne en verwijderde venflons, allemaal zonder overleg. Andere vonden mij een bijdehandje, want ik vertelde de arts wel even dat een pseudomonaskweek ingezet moest worden of dat die ene patient toch echt morfine moest hebben...

De hoofdzuster vertelde me dat ze het op de afdeling zullen merken dat ik er niet meer zal zijn. Op de een of andere manier was ik toch altijd aanwezig.

Dinsdagavond de voorbereidingen voor mijn bbq-feestje. Orlando marineerde de kip, Eric maakte de bbq aan, Hellen zorgde voor de ballonnen en Willemijn regelde muziek. Ik heb een wereldontvanger gekregen waardoor ik in het binnenland het WK kan volgen, een boekje over geluk, een sleutelhanger van Suriname, een ontzettend mooie bos bloemen, wijn en champagne. Het laatste hebben we middernacht opengetrokken en geproost. Voor het eerst op mezelf geproost...

Op de laatste dag van mei en tevens het begin van mijn vakantie heel lui gedaan. Het doel van een uitrustvakantie, zo weinig mogelijk doen. Ik heb mijn pakketje bij Surpost opgehaald. Een goed Noors boek van Johan en Esther gekregen met een superlief kaartje. Nog even en dan sta ik met ze + vogel in de kroeg. Rogier maakte me blij met thee en warme appeltaart. Willemijn nam me ondanks haar ernstige keelinfectie mee naar een heerlijk restaurantje. Schandalig vroeg ging ik naar bed met de smoes 'nog even lezen'.

Vandaag weet de zon dat het mijn 2e vakantiedag is en dat ik zin heb in zwemmen en lezen. Ik ben vanmorgen begonnen in Kluun. Slik, brokje. Geen mascara op, dus ziet niemand...

Kus Han