Zuster Hanna, Anna... Hanneke!

Heb heel veel te vertellen! Even denken waar ik ga beginnen...Ja, ik begin bij mijn eerste werkdag. Een werkdag om nooit meer te vergeten. De hoofdzuster ging mij voorstellen aan de verpleging van de afdeling. Iedereen ging in een rijtje staan op de gang om mij de hand te schudden. Ik heet nu Zuster Hanneke, maar iedereen noemt me of Hanna, Han, Anna, Anne...Ik kreeg een rondleiding over de afdeling. Daarna gingen we bedden opmaken. Wat voor mij een vies laken is, kan volgens hun nog makkelijk een paar dagen mee. Het linnengoed is oud en dun. Niet te vergelijken met het Havenziekenhuis...Als ik weer zo terug denk aan maandag moet ik van binnen zo lachen..haha. Wat een rommeltje. Ik snapte er niks van hoe het nou liep. Er zat geen structuur in. En alles moet aan de hoofdzuster doorgegeven worden. Ik wou bij iemand de venflon eruit halen, nou vergeet het maar eerst aan Zr Esthel vragen. Ook verbandmateriaal etc zit allemaal achter gesloten deuren waar zij de sleutel van heeft. Dus als een rolletje leukoplast op is moet je aan de hoofdzuster een nieuw rolletje vragen. Iedere patient een een gebruikerslijst. Dus als je een bloedsuiker prikt moet je noteren dat je een glucosestripje gebruikt hebt. Als je een wond verzorgd moet je daarna opschrijven hoeveel je gebruikt hebt; 10 cc nacl, 6 gaasjes etc. De patienten worden met koud (!) water gewassen. Familie moet zelf zorgen voor handdoeken en washandjes en dit ook zelf weer wassen. Maandag kwam ik echt vermoeid en zweterig thuis (en nee die koude douche is echt niet lekker!)
Heb me enorm verbaast over de communicatie tussen verpleging en patient. Het lijkt alsof ze boos zijn, maar ik neem aan dat het zo gewoon gaat. Ik heb een paar voorbeelden opgeschreven in mijn boekje om ze niet te vergeten:

Ik assisterde de sub-zuster bij de wondverzorging (voor de duidelijkheid; eerst komt de hoofdzuster, dan de sub-zuster en dan ik) en de patienten gaven tijdens de behandeling aan dat het zeer deed:

'Auwww' (pat)
'Leeft uw moeder nog'(zuster)
'Nee (pat)
'U kermt alsof u uw moeder opgebaart ziet liggen' (zuster)

'Auwww'(pat_
'van welke plantage komt u'(zuster)
'geen' (pat)
'u klinkt als iemand van de plantage' (zuster)

'Auww'(pat)
'ik ga tape over uw mond plakken en het mag er pas af als ik naar huis ga' (zuster)

'Ben u altijd zo dik geweest Omi' (zuster)
'ja zuster' (pat)

Haha...grappig he.

Vandaag was ik ingedeeld op zaal 1/ zaal 2 en kamer 10. Zaal 2 noemt me 'Zus!'. Vanmorgen was zo leuk, gingen ze na de overdracht een gebed uit het kerkboekje voorlezen en daarna 2 liedjes zingen. En hard! Ik zong niet mee, maar een zuster liet zien waar we waren en stootte me aan zo van kom op jij! Maar net gedaan of ik mee zong...Op de afdeling werken ze nog met taakverdeling. Een zuster is verantwoordelijk voor de medicijnen, de ander voor de vitale functies etc. Ik mocht de wondverzorging doen. Na 4 wonden vroeg de zuster of ik het nog wel trok (best heftige wonden) maar het ging goed. De patienten hebben alleen erg veel pijn. Pijnmedicatie is niet je van het het hier, tenzij je het kan betalen. Zo heeft een patient gewoon echt tramal nodig naast de paracetamol maar kan dit niet betalen. En dan is het best wel moeilijk om zo'n wond te behandelen. Ik zag er waarschijnlijk beetje bleekjes uit, want zo'n vraag stellen ze niet snel. Maar ik ben er nu achter dat 'schaften' tussen half 11 en half 12 kan en verder heb je geen pauze. Ik met mijn sultana en water...Dus vandaag zat ik om half 11 al met mijn lunch, heel raar. Ik moet nog wennen aan de manier van praten. Het is commanderend 'pak die pen', 'ga water halen', 'gooi dit weg'. Ik was aan het rapporteren maar sloeg geen regel over dus werd er flink tegen me pen aangetikt. Vanmiddag heb ik voor een vol kantoor overgedragen aan de middagdienst! Heel spannend en best wel weer ff eng. Ook omdat sommige medicijnen ik niet ken, dus dan zij ik het blijkbaar verkeerd en dan komt me er toch een schaterlach. De middagdienst is trouwens van 15 uur tot 21.30 en de nachtdienst van 21.30 tot 7.oo. Deze week en volgende week werk ik van 6.45 tot 15.00.

Vandaag iets voor mekaar gekregen en ben zo blij; een flinke oude dame die bedlegerig is lag op een heel dun, oud matrasje terwijl ergens anders een bed leeg was waar een dik matras opzat. Voorgesteld vanmorgen om het om te zetten. Het leek erop of mijn idee niet echt doorkwam en dat niemand er zin in had. Maar het is me gelukt! Vanmiddag om 14 uur lag die dame op een heerlijk dik matras. De slachtoffers die ik gevraagd had te helpen waren 2 leerlingen.

Vanavond een feestje, Cynthia is jarig en 30 jaar geworden. Ik en mijn huisgenootje Joyce gaan er samen heen met een taxi. We hebben een beetje een vaste taxichauffeur (Brayen) die we altijd kunnen bellen.
Overdag ga ik op de fiets naar het ziekenhuis. Zo heerlijk geluksgevoel s'ochtends zo op de fiets; nog een beetje donker, heel stil, mooie route, vogeltjes fluiten. En terug naar huis zonnenbril op, slippers, zon. Maar moet wel vertellen dat het al een paar keer keihard geregent heeft. Zo ineens uit het niks heel veel regen en soms best lang. Dus heb altijd een paraplu in me rugzak.

Gisteravond naar salsales gegaan. Nu al aardig wat pasjes onder de knie en heb al met veel mannen gedanst. Dat is zo leuk, de een draait je armen uit de kom, de ander staat op je tenen, maar sommige zijn van de gevorderde les en dan gaat het goed. Ik was gister erg moe maar van zo'n uurtje lekker dansen en vrolijke muziek kom je zo bij.

Vrijdagavond ga ik met Lotte (co-ass van de afdeling chirurgie/interne) sporten bij Multifit in het centrum van Paramaribo.
Het eten is hier echt lekker, maar heel vet of zoet (zo lekker; bananenchips, bakabana, roze pannenkoekjes, maizenakoekjes,) Dus een dagje in de week sporten moet er eigenlijk wel bij en het is lekker om even goed uit te zweten en daarna de sauna in te gaan. Ik ben benieuwd. Heb alleen geen sportschoenen bij me, dus ga denk ik op mijn nette witte ecco schoenen daar op de hardloopband even cool zijn.

Ik wil nog wel even zeggen voordat ik afsluit met mijn mailtje dat de kaartjes die ik gekregen heb zo fijn zijn. Elke dag kies ik een kaartje uit die ik dan weer even lees. Haal ik heel veel energie uit! Vandaag stonden Sanne en Guus op mijn bureau. Nou, ik ga stoppen moet nu teveel aan jullie denken...snik.

Han