Brutaal biddend
Door: Hanneke
Blijf op de hoogte en volg Hanneke
11 Mei 2006 | Suriname, Paramaribo
Ik ben moe maar kan nog lang niet slapen. Nu geen kopje thee en een hoofdstukje lezen op de veranda maar even alles van me afschrijven.
Het gevoel om even rustig aan te doen is er niet meer. Als ik een boek aan het lezen ben, is het over malaria, primair health care of diarree in de tropen. Thuis staat nu steeds het nieuws aan en zijn de beelden tragisch. Het liefst ga ik nu naar het binnenland om te helpen, maar dat kan niet. Het crisisteam van Paramaribo is nog aan het onderzoeken welke ondersteuning nodig is en er wordt voornamelijk veel overleg gepleegd. Maar ik ben wel brutaal geweest. Heb gebeld met de regiomanager van FOB die morgen gaat incasseren welke medische hulp nodig is op Drietabbetje. Of ik mee mocht. Helaas, geen plek meer in de boot of ik moest het voor elkaar krijgen om de journalist eruit te gooien...
Gisteravond met een hele groep bij elkaar gekomen om te brainstormen wat wij kunnen doen. Met lokale NGO's kunnen we samenwerken. Zo ben ik nu elke dag uit mijn werk bezig met het maken van voedselpakketen. Vandaag grote zakken rijst verdeeld in pakketjes van 5 kilo.
Morgen in ziekenhuis ga ik met een kraskaart sponseren (al vind ik het best moeilijk want die mensen hebben al zo weinig) en er zijn plannen voor een benefietconcert komende zaterdag.
Op de afdeling is nu wat drukker. Veel zieke collegae. Als de hoofdzuster een vergadering heeft neem ik de leiding over en dat gaat goed. Ik ben geaccepteerd in het team. Het voelt of ik er gewoon bij hoor, al jaren daar werk en nooit weg zal gaan. Ik merk in de wandelgangen dat iedereen die ik tegenkom me aanspreekt. 'Zr Hanneke, hoe gaat het met u?'. Vandaag kreeg ik zo'n warm gevoel van ik heb 'iets' bereikt in die maanden op de afdeling (haha, wat klinkt dit zeiig, even iets stoers nu)
Nu is de periode aangebroken dat je op sommige plaatsen tot je enkels door het water fietst. Dit heeft mijn fietst vanmorgen vroeg bekeken. Hij had er geen zin meer in en is helemaal doorgedraaid. Op de fiets van Esther die er nog staat naar het werk gefietst. Dat hielp, al bid ik wel dat hij volhoudt. Ja, ik doe soms aan bidden.
Ik hou jullie snel op de hoogte!
Kus Han
Het gevoel om even rustig aan te doen is er niet meer. Als ik een boek aan het lezen ben, is het over malaria, primair health care of diarree in de tropen. Thuis staat nu steeds het nieuws aan en zijn de beelden tragisch. Het liefst ga ik nu naar het binnenland om te helpen, maar dat kan niet. Het crisisteam van Paramaribo is nog aan het onderzoeken welke ondersteuning nodig is en er wordt voornamelijk veel overleg gepleegd. Maar ik ben wel brutaal geweest. Heb gebeld met de regiomanager van FOB die morgen gaat incasseren welke medische hulp nodig is op Drietabbetje. Of ik mee mocht. Helaas, geen plek meer in de boot of ik moest het voor elkaar krijgen om de journalist eruit te gooien...
Gisteravond met een hele groep bij elkaar gekomen om te brainstormen wat wij kunnen doen. Met lokale NGO's kunnen we samenwerken. Zo ben ik nu elke dag uit mijn werk bezig met het maken van voedselpakketen. Vandaag grote zakken rijst verdeeld in pakketjes van 5 kilo.
Morgen in ziekenhuis ga ik met een kraskaart sponseren (al vind ik het best moeilijk want die mensen hebben al zo weinig) en er zijn plannen voor een benefietconcert komende zaterdag.
Op de afdeling is nu wat drukker. Veel zieke collegae. Als de hoofdzuster een vergadering heeft neem ik de leiding over en dat gaat goed. Ik ben geaccepteerd in het team. Het voelt of ik er gewoon bij hoor, al jaren daar werk en nooit weg zal gaan. Ik merk in de wandelgangen dat iedereen die ik tegenkom me aanspreekt. 'Zr Hanneke, hoe gaat het met u?'. Vandaag kreeg ik zo'n warm gevoel van ik heb 'iets' bereikt in die maanden op de afdeling (haha, wat klinkt dit zeiig, even iets stoers nu)
Nu is de periode aangebroken dat je op sommige plaatsen tot je enkels door het water fietst. Dit heeft mijn fietst vanmorgen vroeg bekeken. Hij had er geen zin meer in en is helemaal doorgedraaid. Op de fiets van Esther die er nog staat naar het werk gefietst. Dat hielp, al bid ik wel dat hij volhoudt. Ja, ik doe soms aan bidden.
Ik hou jullie snel op de hoogte!
Kus Han
-
11 Mei 2006 - 07:18
Joke:
Lieverd.
Zal ik Rene vragen om je fiets te maken? Nee, grapje, we bidden maar gewoon mee.
Hou je sterk daar met de ramptoestand, blijf brutaal, al moet je op de schoot van de journalist zitten. Er wordt hier veel naar je gevraagd. We denken( al kan dat bijna niet) nog meer aan je.
Een hele dikke kus.
Joke -
11 Mei 2006 - 12:07
Heleen:
Tja Hanneke, ik realiseer me ineens dat jij nu in een andere situatie zit dan voorheen. Eerst in het o zo zonnige en vredige Suriname en nu is het daar zo'n grote chaos. Marc gaat 19 mei ook die kant op met zijn werk. Misschien zien jullie elkaar wel.
Lijkt me een prettig gevoel om iets voor die mensen te betekenen.
Groetjes Heleen -
11 Mei 2006 - 12:47
Esther:
Goedemorgen Zuster Derwort,
Wat omslag in de situatie! En je zou Hanneke niet zijn als je geen actie zou ondernemen. Goed zo! En laat je niet ontmoedigen, ik ben zeker dat je je over de bureaucratische en organisatorische drempels heen kun manouvreren. Ik vind het bijna jammer dat het gebeurd is nu ik hier zit. Was misschien wel wat langer gebleven als ik me nuttig had kunnen maken. In plaats daarvan hoop ik dat jij snel de gelegenheid krijgt de mouwen op te stropen. Als er iets is dat wij ex-keizerinnen kunnen doen of sturen, laat het dan aan ons weten ok? Ik heb al gehoord dat Kim met iets bezig is geweest. Fijn om te horen Ik ben tijdelijk verstoken van TV, telefoon en internet thuis. Dat komt nu heel slecht uit. Maar zodra het lukt, dan bel ik ok?
Dikke zoen en heel veel sterkte daar voor iedereen -
11 Mei 2006 - 13:49
Sanne:
Heej han!
Ik vind het knap van je dat je zo sterk blijft! Het is echt geweldig wat je daar allemaal doet :)
kusje Sanne -
11 Mei 2006 - 16:16
Maaike:
Hoi Hanneke, heftig wat daar allemaal gebeurd: ik heb net op AT5 'Tien Minuten' gekeken en ik ben geschokt door de beelden. Er is inderdaad genoeg werk in de jungle voor je! De tropendroom komt nu wel erg dichtbij.... Kan me voorstellen dat je handen jeuken. Succes en sterkte gewenst,
groetjes maaike -
11 Mei 2006 - 20:53
Marloes:
Jeetje wat een goed werk ben jij daar aan het verrichten Han! Echt super! Maar breek je zelf niet helemaal op he Hannie!
Ben heel benieuwd hoe het daar allemaal verder gaat, jij houdt ons goed op de hoogte en volg het nieuws op de voet.
liefs marloes
ps heb je eigenlijk al eens post ontvangen op de verlengde keizerstraat:) ? -
12 Mei 2006 - 10:23
Michelle:
Wat ben je toch stoer Han! Ben trots op je dat je je helemaal hebt ingeburgerd daar! Fijn dat je helemaal geaccepteert bent op de afdeling en dat je je thuis voelt.. Je hebt er echt voor gevochten! Super dat je ons zo op de hoogte kan houden van het overstroomde Suriname.. Zo'n raar idee is het dat een paar maanden geleden al die dorpjes nog bestonden. Hoop maar dat je die journalist uit de boot kan kikken, zodat je mee kan helpen! Zet m op meid!!
Kus!! -
12 Mei 2006 - 11:14
Joyce:
He Han,
Net weer een stukje in de krant gelezen over Nieuw Aurora. Wat is het daar er erg aan toe zeg. Word helemaal eng bij het idee. Al die arme mensen. Het raakt mij vooral heel erg omdat ik een heleboel mensen daar heb leren kennen. Ik ben blij dat jij hulp kan bieden. Ben net als alle anderen super trots op je. Maar let je ook een beetje op jezelf! We willen je wel heelhuids terug. Als ik vanuit Nederland nog iets kan doen, laat het maar even weten!
Heel veel succes en houd ons op de hoogte!
Kus Joyce -
12 Mei 2006 - 17:23
Annemarie:
Denk aan je, sterke! Hele dikke kus annemarie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
