Verlengde Keizerstraat

Het fietstochtje naar dit internetcafe was pittig, ik zweet aan alle kanten en heb al 2 flesjes water op. Maar wil jullie heel graag vertellen dat ik zo geniet van het huisje op de verlengde keizerstraat!

Gisterochtend vroeg mijn bed uit om Joyce te coachen die met de Medische Zending naar het binnenland vertrekt voor 2 weken. Voor een goed ontbijt gezorgd, broodjes gesmeerd voor onderweg en regelmatig laten weten dat ze het kan. Want ze kan het. Daarna mijn koffer ingepakt, het geld voor de huur op tafel gelegd en vertrokken. Beetje leeg-achtig gek gevoel in mijn buik toen ik weggging uit de Herman Snostraat. Heb toch mijn eerste 2 maanden Suriname daar doorgebracht.

Maar dat vreemde gevoel duurde gelukkig niet lang. Hellen, mijn huisbaas, stond me op te wachten. Had drinken voor me gekocht, en een parbobiertje voor s'avonds. Ik kreeg een rondleiding door het huisje en ze liet me kennismaken met de waakhond Wompie.
Wompie ziet er gevaarlijk uit, maar is voor de mensen die hij kent een superlieve trouwe hond. Daarna hebben we onder het genot van een 'soft' de huisregels besproken.
Esther mijn nieuwe huisgenoot kwam daarna thuis. Esther studeert geneeskunde en loopt nu een co-schap huisartsgeneenskunde. Ze is een warme vrouw waar ik me op mijn gemak bij voel. Ze is net als mij van de 'koppie thee?' en de chocoladekoekjes. Toen ik vanmorgen slaperig uit mijn bed kwam zat ze op de veranda en bood me echte verse koffie aan.

Gister zijn we gaan zwemmen om daarna in het gras in slaap te vallen. Op de terug weg naar huis roti gehaald. De overburen waren aan het bbq en dat mochten we proeven. Heerlijk gemarineerde kip bij de roti gegeten.
Voor het eerst sins lange tijd weer eens het journaal gekeken. Heb stiekem in mijn vuistje staan lachen om de mensen in dikke kleren, sjaals, mutsen en de kou-wolkjes uit de monden bij het praten. Na het journaal zijn we gaan tutten om in de stad carnaval te vieren. Geen verkleedpartijen en polonaise-gedoe. Pff...gelukkig. Hier gewoon lekker relaxed parbobier drinken en van de live-band genieten. Prima!

Vanmorgen gelukkig wakker geworden na een nacht goed slapen. Het huisje geeft mij zo'n goed gevoel. De zon schijnt vanuit de veranda door naar de keuken en de mieren die over mijn blote voeten lopen bijten niet.
We hebben buiten wel ratten zien zitten, die graag onze prullenbak van dichterbij willen zien. Maar we zijn slim...we hangen het vuilnis in plastic zakjes op aan de waslijn en wanneer het zakje vol is gooien we het weg op de verzamelkorf aan het einde van de straat (waar dan wel weer ratten komen, maar goed..bij ons verboden voor ratten).

Nu ik over ratten schrijf; op de afdeling een heel zieke vrouw opgenomen met verdenking hepatitis B. Na veel onderzoek is het bijna zeker dat ze de ziekte van Weil heeft. Dat is besmetbaar van rat op mens, maar niet van mens op mens. Schikken hoor, want ze is nu subcomateus, opgeblazen door het oedeem ivm laag albuminegehalte en gaat er steeds geler uitzien. Labuitslagen maken bekend dat ze spierafbraak ondergaat. De artsen zijn bang dat ze het niet gaat overleven. Als ik naar de foto's kijk die familie heeft opgehangen krijg ik kippenvel. Zo'n jonge vrouw, in de bloei van haar leven. Haar zus is zo lief voor haar en zegt steeds 'Marijke, kom terug lieverd, Acha vraagt steeds naar je, waar blijft tante Marijke?, je bent de liefste tante van de hele wereld je moet terugkomen...'

Vanavond ga ik beginnen met een reeks nachtdiensten. Je begint achterlijk vroeg om 21.15 en mag vertrekken na de overdracht die soms tot 7.30 kan duren...Dat worden lange nachten, gaap!

Ik hou het vandaag rustig, ga genieten van de veranda, de zon en mijn boek. Misschien nog even lekker zwemmen. Vanavond is er een groot salsa-feest waar iedereen heen gaat, en wie moet er weer werken...zucht.

Kus Han